Kinderen vaker thuis? Let (extra) op voor een hoogte-ongeval

Tijdens warmere maanden komen er bij het traumateam van het UZA meer kinderen binnen na een hoogte-ongeval. Onlangs kwamen er opnieuw enkele gevallen in de media. ‘Het is belangrijk voor ons om het onder de aandacht te brengen’, zegt  Dr. Mattheij, kinderarts spoedgevallen UZA: ‘Het kan echt iedereen overkomen. En het is goed je daar als ouder bewust van te zijn.’

Op een snikhete dinsdag werken Jade en haar man van thuis uit. De kinderen – van 6 en 3 – zijn aan het spelen wanneer een harde klap bruusk een einde maakt aan een zorgeloze zomer.

‘Ik was boven even de was aan het wegleggen toen ik mijn man hoorde roepen dat we meteen naar het ziekenhuis moesten vertrekken. Hij had onze jongste dochter in zijn armen. Ze bloedde aan haar hoofd, arm en beentje.’

Kipstand

‘Onze ramen boven staan altijd op kipstand’, vertelt Jade. ‘Die dag niet, omdat het door de hittegolf zo warm was in huis… Mijn man en ik waren thuis aan het werk en we hadden niet gehoord dat onze jongste dochter naar boven was geklommen. Ze heeft een wasmand omgedraaid en onder het raam gezet.’

‘Alles leek in slow motion te gebeuren’

‘Hoorde ze spelende kinderen buiten en wilde ze een kijkje nemen? Ze probeerde zich vast te houden aan het vliegenraam maar is met dat vliegenraam naar beneden gevallen…

Ze lag daar. Gelukkig in de graskant, vlak naast het betonnen pad. Ze bloedde. Ze was niet bewusteloos, maar huilde heel hard.’

Gevaarlijke letsels

Dr. Philip Verdonck, coördinator traumacentrum UZA: ‘Na sport- en verkeersongevallen is het een veel voorkomend ongevalsmechanisme bij kinderen. Zeker in de zomer, als mensen hun ramen vaker openzetten thuis.

Ongeveer de helft van de kinderen die we in ons ziekenhuis opvangen, heeft na een val van hoogte ernstige letsels. Als een kind naar beneden valt van een hoogte die hoger is dan twee keer de eigen lengte, dan zijn we als arts extra op onze hoede. Dan is de impact groot. Bij die kinderen zien we vooral hoofdletsels en letsels aan de borstkas, zoals gekneusde longen of zelfs klaplongen.’

LEES OOK > Thuiswerken met baby, peuter of kleuter: onze tips

Intensieve zorgen

Jade en haar man vertrokken na het ongeval meteen met hun eigen wagen richting spoed. ‘Nu weten we dat we haar eigenlijk hadden moeten laten liggen, maar naar het ziekenhuis rijden was onze eerste reactie… een reflex. Ik zat nog met mijn dochter in de wachtruimte van spoed toen ze stuipen begon te krijgen. Omdat het ernstig leek, gingen we met de ambulance naar UZA.

Alles leek in slow motion te gebeuren. En toch ging het ook zo snel. Het wachten op het resultaat van de CT-scan was een heel moeilijk moment. Gelukkig kwam de arts al snel binnen met goed nieuws. Ze hadden niets gevonden. Geen bloedingen, ook geen hersenbloeding. Een enorme opluchting.

Ze had wel een zware hersenschudding opgelopen bij de val. Mijn dochter is nog een nacht ter observatie gebleven op intensieve zorgen. De dag erna leek ze weer de oude. Niet te geloven.’

‘Het kan iedereen overkomen’

Dr. Marjolein Mattheij, kinderarts spoedgevallen UZA, behandelt vaak patiënten én hun ouders na hoogte-ongevallen. Ook Jade en haar dochter werden door haar opgevangen.

‘Ouders kennen de gevaren wel maar denken nog te vaak: dat zal ons niet overkomen. Mijn kind zal toch nooit op de vensterbank klimmen? Ik ben zelf ook ouder en herken deze gedachte heel erg.’

‘Is een van je kinderen thuis uit het raam gevallen, ga er dan naast liggen, en praat ertegen’

‘Het is belangrijk dat elke ouder zich ervan bewust is dat het iedereen kan overkomen. Het zijn stomme ongevallen, maar ze gebeuren, vrij vaak zelfs. En een val van een hoogte is een heel ingrijpende gebeurtenis, met mogelijk heel ernstige gevolgen, zowel voor ouders als voor de kinderen.’

Wat doe je dan best als het jou overkomt? ‘Is een van je kinderen thuis uit het raam gevallen, ga er dan naast liggen. Praat ertegen en zorg dat je kind zo stil mogelijk blijft liggen. Bel vervolgens 112. Dat is mijn advies, maar ik snap heel goed, zoals in het verhaal van Jade, dat reflexen op zo’n paniekmoment de bovenhand nemen.’

LEES OOK > Dagboek Elias: ‘Jij bent dat typische tweede kind dat meer blutsen en bulten heeft’

‘Hadden we het kunnen voorkomen?’

‘Het schuldgevoel knaagt. Nog steeds. Ik was boven bezig met de was en mijn man kreeg een telefoontje van het werk. We waren afgeleid. Hadden we het kunnen voorkomen? Het ongeluk was een eye-opener voor ons.

De kindjes mogen nu niet meer naar boven zonder ons. We blijven daarop hameren. Ze zijn geen seconde meer alleen. Er is constant een van ons in de ruimte waar zij zijn. Het is zelfs zo erg dat ik geen fles melk uit de kelder meer durf te halen.

We hebben ook hulp ingeschakeld. Een babysit. Zelfs tijdens dit interview is er nu iemand met de kindjes bezig. We hebben ook een poetshulp gecontacteerd. Je denkt zo snel “Ik combineer dat allemaal wel”, maar dat gaat niet. Daar komen ongelukken van…

‘Meer dan vroeger zijn we met onze volle aandacht bij de kinderen. We nemen geen telefoontjes meer op als we alleen op de kinderen letten. Dat is een nieuwe regel hier in huis. We hebben geluk gehad. Het had zoveel slechter kunnen aflopen. Haar been zit in het gips, maar ze houdt er niets aan over.

Ze verwerkt het wel, merken we. In haar slaap is ze ermee bezig, met de val of met het verblijf in het ziekenhuis. We hebben nu boekjes in huis gehaald om haar te helpen het te plaatsten.’

Tips voor thuis

‘Een hoogte-ongeval kan je nooit helemaal voorkomen’, reageert dr. Mattheij. ‘Het doet me wel plezier te merken dat de bouwvoorschriften opgelegd door de overheid strenger geworden zijn. Regels voor bijvoorbeeld ramen en balkons zijn heel strikt. Op de eerste verdieping mogen alleen nog kipramen geïnstalleerd worden met een slot erop.

Een strikte handleiding voor thuis is er echter niet. Moet het huis geventileerd worden, doe dat bij voorkeur met een kipraam. Controleer of de vliegenramen goed vastzitten. Een kast, stoeltje of bed naast de vensterbank is geen goed idee. Zorg dat kinderen niet op de vensterbank kunnen klimmen. En wees je ervan bewust dat het iedereen kan overkomen. Ook jouw gezin. Dat is al heel wat.’

Met dank aan de communicatiedienst van Het Universitair Ziekenhuis Antwerpen

Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.