Mama Nele houdt een dagboek bij over de prille avonturen met haar dochtertje. Vandaag vertelt ze over de prachtige verwondering van een kind. Een steen, een grasspriet of een kauwgum: alles trekt de aandacht van haar dochter.
Verwondering van een kind
Een mens verraadt zichzelf vaak, door simpelweg te doen wat ie doet. Zo weet ik tegenwoordig perfect wie me laat oversteken aan het zebrapad: een ouder of geen ouder.
Dat heb ik geleerd door samen met mijn peuter de straat op te gaan. De manier waarop wij met ons tweeën die straat oversteken, is dan ook op zijn minst gezegd speciaal.
Mijn dochter is nog maar zestien maanden, maar ze heeft al een stevige tred. Tot er een steen, een grasspriet, een kauwgum of iets anders – zoals een witte streep van een zebrapad – haar aandacht trekt. Dan zijn er toch minstens vijf minuten nodig om bij elk van die dingen stil te staan. De prachtige verwondering van een kind, noemt dat dan.
LEES OOK > Column grootouder André: ‘Kinderogen kijken anders’
Ouder of geen ouder
Al kan het gerust hernoemd worden naar: een stevige oefening in geduld. Een oefening die ik, sinds ik moeder ben, elke dag meermaals moet maken. En daarin zit dus het verschil in reactie, als je een ouder met een kind moet laten oversteken.
Een ouder berust namelijk in het lot en geniet nog enigszins van de schattigheid waarmee dat kind tot in het midden van de straat waggelt, om daar te gaan zitten naast de babypop die ook mee moest. Een ouder geniet ook van de herkenbaarheid van hoe ik daar op zo’n zebrapad sta: zwetend en gefrustreerd, omdat peuter noch babypop met geen stokken in beweging te krijgen zijn.
‘Met een kind erbij gaat niets nog zo snel als je had gehoopt’
Iedere chauffeur die op dat moment liefst zou uitstappen om ons over de straat te slepen naar de overkant, is sowieso geen ouder en weet dat het zonder ingrijpen nog makkelijk tien minuten kan duren voor er weer gereden kan worden. Want het is echt zo: met een kind erbij gaat werkelijk niets nog zo snel als je had gehoopt. Behalve de tijd, want ze worden toch zo snel groot.
Mama Nele
(Hasselt, november en december 2022)
Alle dagboeken van Nele kan je hier nalezen. Ook papa Christophe schrijft een dagboek.
Dit artikel is eerder verschenen in Brieven aan Jonge Ouders, het gratis tijdschrift voor alle ouders dat je automatisch in de bus krijgt. Daarnaast hebben we ook een maandelijkse nieuwsbrief voor kersverse ouders die perfect de leeftijd van je kindje volgt. Schrijf je hier snel in!
Gepubliceerd op: 21/04/2023, laatste update op: 13/06/2023