Valentijn na kinderen: ‘Waar is onze relatie gebleven?’

Valentijn voor de kinderen: romantisch dineren, samen naar de film, misschien wel op citytrip naar Parijs? Valentijn na de kinderen: daar hoeven we geen tekeningetje bij te maken. Je relatie en ook de aandacht die je eraan schenkt gaat een complete verandering door.

Een kind in huis verandert oneindig veel. Er bestaan plots te weinig woorden om je vermoeidheid te omschrijven. De zetel wordt je beste vriend op vrijdagavond en de stapel vuile was je grootste vijand.

Ook je relatie krijgt ineens een nieuwe dimensie. Veerle vertelt heel eerlijk hoe zij haar relatie weer op de rails kreeg.

Mijn grote liefde

‘Meer dan zeven jaar geleden kwam ik mijn grote liefde tegen. We gingen graag sporten of op stap met vrienden, maar genoten ook van lang in bed liggen. Het leven lachte ons toe en we hadden veel, maar misten toch iets. Een minimensje zou een extra dimensie aan ons leven geven. Dus gingen we samen voor die rollercoaster-ervaring. Eerst kregen we een zoon en enkele jaren later twee meisjes, een tweeling.’

Negen maanden zonder seks

‘En natuurlijk zie je die kleine mensjes ongelooflijk graag, maar naast de vele hoogtes moet je als koppel ook hindernissen overwinnen. Zoals een relatie weer op de rails krijgen bijvoorbeeld! Want dat die verandert, hoef ik je vast niet te vertellen.’

‘Onze zoon kwam ter wereld na een zware zwangerschap. De bevalling verliep vlot, dankzij een grote knip en dito scheur onderaan. “Seksuele betrekkingen raden we de eerste maand niet aan”, kregen we te horen.

En ik dacht: Máár één maand? Mijn hoofd stond er absoluut niet naar. Ook niet na twee, drie of vier maanden. Gelukkig heb ik een man met geduld. Véél geduld. Want pas na negen maanden (negen!) ging het plots beter, na een kleine ‘rechtzetting’ onderaan.’

Reflux & vermoeidheid

‘Ook de reflux van onze zoon was niet bevorderlijk voor ons onderling contact. Ons leven werd bepaald door slapeloze nachten en een baby die vaak bij ons lag. Niet dat we het anders wilden, hoor! Wat is er uiteindelijk gezelliger dan een wondertje knuffelen dat naar babyshampoo ruikt?

‘Terwijl ik mezelf verloor in al dat snoezige gedoe, nam de vermoeidheid alleen maar toe. Dat zorgde dan weer voor heel wat onnodige, onderlinge discussies. We waren kort tegen elkaar en leefden op automatische piloot. Dan kan je twee dingen doen: laten begaan of aan de alarmbel trekken. Wij deden het tweede.’

LEES OOK > Relatie na de baby: niet altijd even simpel

Leren loslaten

‘Eerlijk? Nu besef ik dat het voor een deel aan mij lag: ik kon niet loslaten. Maar tijdens de zwangerschap van onze tweeling kon ik niet anders dan me overgeven.

Toen ik zes weken in het ziekenhuis lag, ving mijn man alles alleen op thuis. Terwijl ik daarvoor nog dacht dat ik het huishouden op mijn eentje runde, bewees hij nu dat hij het ook alleen kon.

Door in het ziekenhuis te liggen, besefte ik ineens dat ik vooral zélf de touwtjes zo strak in handen hield. Eigenlijk kon mijn man alles, maar ik nam het altijd spontaan van hem over. Omdat het voor mij euhm … te traag ging. Ik heb intussen leren aanvaarden dat anderen bepaalde dingen op hun manier doen.’

Uitvliegen

‘Even belangrijk: begrip hebben voor het feit dat een koppel uit twee individuen bestaat. Individuen met elk een eigen karakter, sterktes en zwaktes. Zelf heb ik nogal de neiging om alle verantwoordelijkheid op mij te nemen.

Als mijn man dan iets vraagt, zit mijn hoofd zo vol dat ik hem afsnauw. Logisch ook, want het is gewoon verschrikkelijk vermoeiend om overal aan te moeten denken. Maar als ik daardoor weer eens uitvlieg, zucht hij: “Waarom zég je niks? Ik wil dat gerust doen!” Natuurlijk heeft hij gelijk, maar het kost me vaak te veel energie om iets uit te leggen.

Laatst grapte ik tegen een kennis dat het me handig leek om lesbisch te zijn, want twee vrouwen kunnen al die zaken stilzwijgend managen. Waarop zij zei: “Maar vrouwen willen dan weer over alles praten en geven overal zoveel gewicht aan.”

Daar heeft ze gelijk in. Mijn man zorgt meestal voor de relativering als ik over de rooie ga. Relativering die ik broodnodig heb.’

LEES OOK > Praten met je partner: deze tips kunnen helpen

Rust in de drukte

‘Omdat onze meisjes om de haverklap ziek waren, voelden we de nood om op professioneel vlak een stapje terug te zetten. Over wie dat zou doen, bestond er weinig discussie. Mijn man was net veranderd van job en kon geen ouderschapsverlof aanvragen. Dus deed ik het.

Een moeilijke stap, omdat ik best ambitieus ben. Maar ook een goede beslissing, want daardoor moeten we nu niet meer crossen om op tijd aan de crèche of de schoolpoort te staan.

Als er weer eens een kindje ziek is, moeten we bijna nooit een plan B bedenken. Ik kan bovendien naar de scholenveldloop van zoonlief of gaan voorlezen in de klas.’

Ik ben er gewoon altijd. Of toch bijna altijd. Dat ik rust vond in die drukte, straal ik ook uit en dat doet onze relatie goed. Als je allebei wil schitteren op alle vlakken, kom je volgens mij van een kale reis terug. Kiezen is verliezen, maar je krijgt wel iets anders in de plaats.’

Zonder liefde

‘Zit hier dan alles in balans? Soms vind ik van wel, andere dagen van niet. Want hoe mooi ik onze zoektocht naar evenwicht ook omschrijf, ik kan me evengoed benadeeld voelen omdat alles bij mij gebeurt ‘in functie van’. Omdat ik, ondanks de vrijheid die ik krijg, weinig tijd vind om voor mezelf te zorgen.

Het blijft voortdurend wikken en wegen. Blijven praten helpt. Elkaar ruimte gunnen ook. Tussendoor iets samen doen, is broodnodig.

Voor de rest zei mijn grootmoeder altijd: “Iedereen kent zijne zot!” Waarmee ze wou zeggen dat je moet leren leven met elkaars gebreken. Zolang je elkaar in het midden vindt, is er geen probleem. Waar dat midden ligt, is voor iedereen anders.

Het allerbelangrijkste: dat iedereen er zich goed bij voelt en dat je elkaar heel erg graag ziet. Want zonder liefde is er geen weg om op te bouwen. En dat zit bij ons gelukkig goed.’

Even met twee

In ons dossier Even met twee vind je heel wat artikels met relatietips van experten en herkenbare verhalen van koppels. Neem zeker een kijkje!

Dit artikel is eerder verschenen in Brieven aan Jonge Ouders, het gratis tijdschrift voor alle ouders dat je automatisch in de bus krijgt. Daarnaast hebben we ook een maandelijkse nieuwsbrief voor kersverse ouders die perfect de leeftijd van je kindje volgt. Schrijf je hier snel in!