Dagboek Jutta: over je eerste keer patatjes en je lot als tweede kind

Lieve Jutta,

Eerste keer patatjes

De voorbije maanden liet ik het al een paar keer vallen – wellicht omdat ik er niet zozeer op zit te wachten – maar, nu is het écht zover: je eerste keer patatjes!

Ik beken dat ik er tegenop zie. Er zijn zoveel dingen die juist moeten zitten: je humeur, de temperatuur van die patatjes, de timing en je hongergevoel. Ik vind dat een aartsmoeilijke oefening.

‘Het komt wel goed. Vroeg of laat’

Je zus was op dat vlak namelijk niet bepaald een schoolvoorbeeld en die herinneringen krijg ik maar moeilijk uit mijn hoofd. Toch geef ik jou niet alleen het voordeel van de twijfel, maar ook het allerbeste op je bord, gemarineerd in een sausje van veel geduld en toewijding.

Ik geef je alle tijd en verwacht niet te veel van je eerste hapjes. Dat lukt mij de eerste dagen veel beter dan na een week of twee, wanneer ik merk dat het ook dit keer geen walk in the park wordt.

LEES OOK > Die eerste keer…. vaste voeding!

Lichtpuntjes

Ik heb me intussen al meermaals afgevraagd hoe groentepap eruit zou zien nadat ik ze van frustratie tegen de muur gooi. Het doet deugd dat je papa het af en toe kan overnemen. Soms lijkt het dan alsof je meer eet, waardoor ik bijna – bijna! – zou gaan denken dat het aan mij ligt.

Maar, eerlijk is eerlijk, er is ook een lichtpuntje. Want zodra je die eerste happen goed en wel doorslikt en verteert, is het voorgoed: ‘Daaa-haaag, spuitluiers!’ En daar zijn onze wasmachine én je witte body’s ons dankbaar voor.

De wetenschap dat ik eigenlijk geen kinderen ken die uiteindelijk niet (leren) eten sterkt mijn idee dat het wel goedkomt. Vroeg of laat. En dat samen aan tafel zitten voor ons het belangrijkste is.

Tweede kind

Ik moet tegenwoordig wel eens gniffelen, omdat ik besef hoe jij je lot als tweede kind ondergaat. Ik heb met je te doen als je in de bakfiets in slaap valt, nadat we jouw zus naar school brachten. Of wanneer ik je na de middag moet wekken omdat we Ellie daar alweer moeten ophalen.

Je draait mee in een ritme dat niet altijd helemaal het jouwe is. Hoewel ik dat soms best lastig vind, geef jij geen kik. Je zeurt niet, je klaagt niet en blijft je vrolijke zelve.

Ook nu je oefent met zitten, en telkens weer omvalt na een paar seconden, blijf je vrolijk. Je rolt dan gewoon tevreden om, of niet.

Wanneer je daar zo ligt te kijken of spelen, denk ik vaak: ik kan nog snel dit of dat doen. Maar even vaak probeer ik te vertragen en leg ik me naast jou om te kijken hoe jij de dingen ziet …

LEES OOK > Een tweede kindje in het gezin

Liefs,

Mama Annelies

(Geel, september 2020)

Over Annelies

Annelies is leerkracht en mama van Ellie en Jutta. Voor ‘Brieven aan Jonge Ouders’ schrijft ze elke maand een dagboek over Jutta. Die dagboeken kan je hier allemaal terugvinden. Volg Annelies ook via Instagram of via haar blog.

Foto’s: Annelies Gilis

Met een baby in huis ziet je leven er een pak anders uit. Onze nieuwsbrief voor jonge ouders groeit mee met je kindje en zit boordevol herkenbare verhalen en boeiende weetjes. Schrijf je hier snel in!

Tags: Dagboek Annelies