Dagboek Jutta: over kraamtranen, coronamaatregelen en babyvetjes

Lieve Jutta,

Daar ben je dan! Na maanden dromen van, denken aan en verlangen naar… ben je daar. Eindelijk kunnen we je zien, knuffelen en dragen. Eindelijk kan je fiere grote zus je ontmoeten en geef je het woord ‘babyzus’ een concrete invulling. Wat zijn we blij met jou erbij.

Kraamtranen

Je bent geboren in een erg gekke tijd. Terwijl wij op de mooiste roze wolk zitten, wordt die nogal overschaduwd door COVID-19. Door de coronamaatregelen mogen we ons gezinsgeluk niet delen met de naaste familie. Verdorie, wat doet dat soms pijn. Via onze social media kunnen we gelukkig wel leuke foto’s en filmpjes van jou de wereld in sturen.

Van al wat er buiten rondraast, trek jij je niets aan. Je slaapt vooral graag en veel. Wat ik wel verwarrend vind: terwijl je grote zus Ellie liefst zo vaak en zo lang mogelijk aan de borst dronk, ben jij niet opgezet met mijn tepel in je mond als je daar niet zelf om vraagt. Je op die manier sussen tijdens de hielprik is dus geen optie.

Ook urenlang skinnen ’s avonds is niet jouw ding. Nog geen week na de geboorte zit ik ’s nachts snikkend in bed, want: ‘Ze heeft mij niet nooooo-diigggg!’ Daar zijn de kraamtranen. Gelukkig is er ook een echtgenoot in de buurt die het allemaal kan relativeren. Natuurlijk heb je mij wél nodig en is het nu vooral een kwestie van elkaar te leren kennen.

Vanop de stoep zorgt onze allerliefste familie – inclusief mondmaskers en latex handschoenen ­­– ervoor dat we die eerste weken bijna elke dag eten op tafel krijgen, zonder dat we daar zelf veel moeite voor moeten doen. Heerlijk, want zo hebben wij extra tijd voor elkaar.

We brengen geboortekaartjes rond terwijl jij lekker dicht tegen me aan hangt in de draagdoek. We liggen in de zetel en kijken series met jou op schoot, of wandelen met de buggy terwijl jij heerlijk ingeduffeld ligt te soezen in de mand. Alles doen we rustig aan, en daar vaar jij wel bij.

Het leven met een baby is absoluut weer wennen: minutieus de voedingen bijhouden, het badwater op temperatuur krijgen, verschillende soorten gehuil ontcijferen en door spuitluiers verrast worden. We passen ons aan en verwonderen ons om de snelheid waarmee dat lukt. We beseffen al snel: jij hoorde er al lang bij, Jutta. Nog vóór je er echt was.

LEES OOK > Kindjes dragen: de do’s en don’ts

Eén team

Vanaf jouw tweede maand gaat alles thuis z’n gangetje. Er is heel wat rommel, een tikkeltje chaos, maar vooral véél liefde. Sinds de start van de lockdown kreeg moederen wel een nieuwe dimensie. Het ‘mama-knopje’ staat al weken altijd aan. Maar – en dat verbaast mij – jij maakt het mij zo ontzettend gemakkelijk. Daar ben ik je dankbaar voor, Jutta.

De voorbije weken waren we met z’n allen ALTIJD samen en wauw, wat genoten we daarvan. Je papa, je zus, jij en ik, wij zijn één team. En jouw eeuwige contentement is een zeer dankbare aanvulling in deze gekke tijd.

Eerlijk? Ik keek er op voorhand een beetje tegenop om weer te moeten zorgen voor iemand die helemaal afhankelijk is van mij. Wat ik vergeten was: hoe natuurlijk dat gaat. Mama’s en baby’s horen gewoon samen.

Soms zitten mama’s met schuldgevoelens ten opzichte van hun oudste kind, omdat ze zoveel met de baby bezig zijn. Zelf heb ik ook last van een schuldgevoel, maar dan ten opzichte van jou. Je bent zo’n gemakkelijke baby dat ik bang ben dat ik je daardoor tekortdoe.

Zodra je zusje ’s avonds slaapt, neem ik je dus bij mij in de zetel. Dan lig je lekker warm bij me tot ook wij gaan slapen. Daar genieten we duidelijk allebei van.

Langzaamaan ben je overdag al een beetje langer wakker, tot groot jolijt van je zus. Volgens mij kunnen de buren haar ook horen wanneer ze luid roept dat ‘je oogjes open zijn’. Dat je nu ook af en toe lief naar ons lacht, maakt het allemaal nog fijner.

Meisje, wat ben je lief. Ik kijk ernaar uit om je te zien groeien, maar – oh, contradictie – intussen mag je nog even heel klein blijven.

LEES OOK > Prioriteiten stellen als ouder: moet ik dit NU doen?

Babyvetjes

Als je bijna drie maanden bent, kan je de dichte familie – eindelijk, eindelijk, eindelijk – van iets dichterbij zien. Je fiere peters mogen je eens in real life vasthouden. Jutta, je bent geboren in de allervreemdste tijd die we ooit meemaakten en hoewel dat voordelen heeft – hallo, cocoonen! – zijn er zeker ook nadelen.

Dat het zo lang heeft geduurd tot iemand jou zag, en andersom, maakt mij als mama soms triest. Ook al genoot ik heel hard van onze wandelingetjes met twee. Terwijl ik fier als een gieter over straat wandelde, deed jij een zalig dutje onder de lentezon.

Gek eigenlijk hoeveel er nu al gebeurt in je leventje. Zo krijg je bijvoorbeeld je eerste inentingen. Bij de tweede prik huil je zo ontzettend hard dat ik je moet troosten aan de borst. Op dat vlak heb je trouwens duidelijke voorkeuren, want je weigert flesjes. In alle soorten en maten.

Daarom starten we een heuse ‘Jutta leert uit flesjes drinken’-training. Met je zus als jouw trouwste supporter. Ze legt je niet alleen haarfijn uit hoe je moet drinken, maar demonstreert het ook. Tot op heden zonder succes, helaas.

LEES OOK > Eerste flesje bij je baby: zo gaat het goed

Hongerlijden doe je zeker niet, want je neemt wat je toekomt en dat is eraan te zien. We zien je eerste babyvetjes en oh, wat is dat schattig! Zo’n rozige, zachte baby die net uit bad komt, is nog honderd keer liever als er wat vetjes aan zitten. Wat ben ik fier dat ik daaraan kan bijdragen.

Ik merk dat je nu voor het eerst bewust naar speelgoed grijpt en slaat. Minutenlang kan ik gefascineerd kijken naar hoe jij, al even gefascineerd als ik, de wereld om je heen ontdekt. Nu is die wereld misschien nog klein en beperkt tot je box, maar geleidelijk aan wordt die steeds groter, net zoals jouw nieuwsgierigheid.

En of je nu in je box ligt en naar speeltjes grijpt, later een nieuwe hobby aanvat of droomt over je toekomst: ik zal ALTIJD gefascineerd aan de zijlijn staan en supporteren. Misschien wel tot vervelens toe.

Liefs,

Mama Annelies

(Geel, maart tot mei 2020)

Over Annelies

Annelies is leerkracht en mama van Ellie en Jutta. Voor ‘Brieven aan Jonge Ouders’ schrijft ze elke maand een dagboek over Jutta. Die dagboeken kan je hier allemaal terugvinden. Volg Annelies ook via Instagram of via haar blog.

Foto’s: Studio LRN

Met een baby in huis ziet je leven er een pak anders uit. Daarom krijg je als jonge ouder gratis ‘Brieven aan Jonge Ouders’, een tijdschrift van de Gezinsbond boordevol herkenbare verhalen en boeiende weetjes. Ook kan je je inschrijven voor onze maandelijkse nieuwsbrief die perfect de leeftijd van je kindje volgt. Schrijf je hier snel in!

Tags: Dagboek Annelies