Dagboek Elias, maand 12: ‘Jouw mama zijn wordt gemakkelijker én moeilijker’

Lieve Elias,

Vandaag ben je 1 jaar geworden. Wat sta ik daarvan te kijken, zeg. Gisteren was je nog maar net geboren en nu zit je met een kroon op je hoofd in een taart te wrijven met je knuistjes.

Wat een rit!

Wat een rit is het al geweest, dat eerste levensjaar van jou! Het was best pittig, moet ik eerlijk zeggen. Twee kleine kindjes tegelijk was vaak meer dan vier handen vol.

Heel vaak plofte ik ’s avonds doodmoe in de zetel. De eerste maanden waren een echte uitdaging. Je broer was nog geen twee jaar oud toen je geboren werd, dus die vroeg ook de nodige aandacht.

Gelukkig was jij zo’n vrolijk kindje en was je – ondanks je verborgen reflux en je koemelkeiwitallergie – best een contente baby. ‘Nog even en dan zal het vast vlotter gaan’, zei ik tegen mezelf op lastige dagen.

LEES OOK > De eerste verjaardag: een mijlpaal voor baby’s én ouders

Makkelijker…

Maar dat is het gekke aan het ouderschap. Het is het enige wat tegelijkertijd makkelijker en moeilijker wordt.

Want inderdaad, heel veel dingen gaan stilaan vlotter. Er zit routine in onze dagen, ik kan veel sneller alles bij elkaar grissen als we ergens heen gaan.

Ik herken ook goed alles wat je duidelijk probeert te maken en ik ken je dus steeds beter. Maar er kwamen ook andere dingen in de plaats die dan weer moeilijker werden.

…en ook moeilijker

Want als baby’tjes eenmaal de kaap van één jaar ronden, begint het ‘opvoeden’ stilaan. Ik bedoel daarmee dat die kleintjes nog niets kunnen uitspoken, maar jij begint toch behoorlijk wat streken uit te halen.

Je klimt bijvoorbeeld bijzonder graag overal op. Hoe vaak ik je ook streng toespreek, je blijft met een brede glimlach de trapjes opklauteren zodra ik even niet kijk.

Je stapt ook al best snel met je loopwagentje en hoewel je weet dat het niet mag, blijf je met je karretje bonken tot iemand je omdraait en je weer de juiste richting uit stuurt.

Het zijn maar kleine dingetjes, maar je protesteert telkens héél hevig wanneer we je in je vrijheid beperken.

LEES OOK > Risicovol spelen is zoveel leuker

Twee kindjes, twee persoonlijkheden

Mijn twee zonen zijn twee totaal andere karakters. Dat merk ik steeds duidelijker.

Jij doet heel veel dingen onbevreesd waar Kasper veel terughoudender in was: zand in de lucht gooien, stenen proberen op te eten, overal op klimmen, je aan alles en iedereen optrekken, alles willen proeven wat er op ons bord ligt, je als een plank achterover laten vallen op het bed, ongeacht wie of wat er in de weg ligt…

En ook wij benaderen jou anders. De ervaring die we intussen hebben – en soms vermoedelijk ook gewoon het gebrek aan tijd – zorgen ervoor dat we ons bij jou veel meer laten meedrijven op ons gevoel.

Ik hoor het veel ouders vaak vertellen: ‘Bij de eerste ging het héél anders dan bij de tweede!’ Bij ons is het net zo.

LEES OOK > Mild Ouderschap: volg je gevoel

Gezegend

Maar het is helemaal goed zoals het is. Jij mag zijn wie je bent, net zoals je grote broer. We zien jullie allebei met heel veel overgave en bijzonder onvoorwaardelijk even graag.

Soms sluip ik stiekem je kamer binnen wanneer je nog ligt te slapen. Ik hou mijn adem in om die van jou beter te kunnen horen en streel je spierwitte lokken.

Ik blaas zachtjes in je richting en je haren waaien een beetje omhoog, zo licht zijn ze nog. Dan sla je je ogen op en als je me ziet, breekt je gezicht open in die typische schelmenlach van jou.

Ik lach je toe en til je uit je bedje. ‘Mijn lieve schat’, fluister ik, ‘kleine robbedoes, mijn wild kind, weet jij wel hoe graag dat ik jou zie?’

Benieuwd naar hoe de eerste maanden van Elias verliepen? Lees hier alle eerdere dagboeken.

Over mama Saar

Saar woont in het bronsgroene eikenhout van Limburg.  Ze is getrouwd met Wout en samen hebben ze twee zoontjes (Kasper en Elias) en een poes (Dorus).

De tijd waarin Saar niet aan het werken of aan het opvoeden is, houdt ze zich bezig met muziek, lezen en schrijven. Dat doet ze bijvoorbeeld op haar eigen plekje op het wereldwijde web, de blog Paardensaartje.

In het echte leven geeft ze les aan de PXL Hogeschool in Hasselt. Met veel passie en liefde voor het vak helpt ze daar kleuterleid(st)ers opleiden.

Met een baby in huis ziet je leven er een pak anders uit. Daarom krijg je als jonge ouder gratis ‘Brieven aan Jonge Ouders’, een tijdschrift van de Gezinsbond boordevol herkenbare verhalen en boeiende weetjes. Ook kan je je inschrijven voor onze maandelijkse nieuwsbrief die perfect de leeftijd van je kindje volgt. Schrijf je hier snel in!

Tags: dagboek Elias