Mama Nele houdt een dagboek bij over de prille avonturen met haar dochtertje. Vandaag met lichte frustratie, want haar peuter luistert niet. (En dat ligt misschien ook wel een heel klein beetje aan de mama.)
Sommige ouders zeggen op een stellig toontje ‘nee’ tegen hun kinderen, en dan gebeurt het: die kinderen luisteren gewoon. Die weten dat ‘nee’ effectief ‘nee’ betekent.
Die ouders zijn wat mij betreft geslaagd in de grote test die ‘het ouderschap’ heet. Zij slagen erin om hun nageslacht consequent op te voeden. Zij moeten onderweg naar de kassa van de supermarkt vast geen drie driftbuien trotseren.
‘Mijn kleuter spreekt me tegen. En mijn peuter luistert niet’
Dat lijkt me zalig. Mij lukt het namelijk niet om mijn kinderen de betekenis van ‘nee’ aan te leren. Hun interpretatie van zowat alle begrippen is nogal ruim. En waarschijnlijk is dat een gevolg van mijn opvoedstijl. Die is van alles wat, maar meestal niet erg consequent.
LEES OOK > Dagboek mama Nele: het goede voorbeeld geven (en stiekem koeken eten in de wasplaats)
Nee? Ja!
Over de kleuter zwijg ik gewoon, want die spreekt me zelfs tegen. En sinds de peuter een taalniveau heeft bereikt waarop ze zelf ‘nee’ kan zeggen, zou je toch verwachten dat ze ook naar een ‘nee’ luistert?
Dat is niet zo. Dus kruipt ze snel de trap op, stopt ze speelgoed in haar mond, kauwt ze op haar boekjes en gooit ze eten door de lucht. Allemaal net wanneer ik gezegd heb dat ze dat niet mag doen.
‘Nee!’ roep ik dan, alsof ze een hondje is. Terwijl ik nooit een hondje gewild heb!
Meestal gaat het zo: ik roep drie keer ‘nee’ voordat ze beseft dat ik het tegen haar heb. De vierde keer negeert ze mij bewust en de vijfde keer interpreteert ze mijn verbod verkeerdelijk als een vrijgeleide. Na lang genoeg proberen wordt ‘nee’ dus ‘misschien’. En als ik echt moe ben simpelweg ‘ja’.
Aangezien de nachten hier nog steeds onderbroken zijn, is ‘nee’ dus simpelweg een synoniem geworden voor ‘ja’. Dat kleintje is nog maar anderhalf jaar, maar dat heeft onze dochter dus wel al voor elkaar gekregen. En zo is een kind dus vaak consequenter dan de ouders.
Mama Nele
(Hasselt, februari 2023)
Alle dagboeken van Nele kan je hier nalezen. Ook papa Christophe schrijft een dagboek.
Dit artikel is eerder verschenen in Brieven aan Jonge Ouders, het gratis tijdschrift voor alle ouders dat je automatisch in de bus krijgt. Daarnaast hebben we ook een maandelijkse nieuwsbrief voor kersverse ouders die perfect de leeftijd van je kindje volgt. Schrijf je hier snel in!
Gepubliceerd op: 17/08/2023