Naomi Geens, Steve Verbist en hun twee kinderen Laya (11) en Linus (9) wonen in Gentbrugge. Vijf jaar geleden gingen ze na een relatiecrisis uit elkaar, nu wonen ze in twee lofts boven elkaar. Makkelijk voor de kinderen én voor hen als ouders. ‘Zonder het proces dat we hebben doorgemaakt, was deze manier van een gezin vormen niet mogelijk geweest.’
Naomi was 20 en Steve 33 toen ze elkaar leerden kennen op een uitwisselingsproject. Ze gingen samenwonen en in 2011 is Laya geboren. Twee jaar later kwam Linus.
Zoals dat gaat in een gezin met jonge kinderen was de romantiek in de relatie wat ondergesneeuwd in de drukte. Maar niet problematisch. ‘We werkten samen aan projecten, hadden toekomstplannen, wilden reizen met de kinderen …’, vertellen ze.
En net toen er weer wat meer ruimte als koppel begon te komen, viel er een bom in de relatie.
LEES OOK > Relatie na de baby: niet altijd simpel
Relatiecrisis
‘Op een reis voor het werk voelde ik een diepe connectie met een vrouw’, verduidelijkt Steve. ‘Het was geen verliefdheid en we hebben nooit iets fysieks met elkaar gehad. Er was een verbinding op zielsniveau, ik kan het maar zo uitdrukken. Ik wilde de relatie met Naomi en mijn gezin niet kwijt, maar kon de intense ervaring met die andere vrouw niet wegduwen. Heel verwarrend.’
‘Mijn wereld, toekomst en zelfbeeld stortten in’, vertelt Naomi. ‘Ik voelde kwaadheid, immens verdriet, ontreddering … Het was verschrikkelijk. Toch heb ik snel besloten om niet in beschuldigingen en een slachtofferrol te blijven hangen. Ik wilde zelf de verantwoordelijkheid nemen voor mijn gevoelens en leven.
Toen kon ik het me niet voorstellen, maar nu kan ik oprecht zeggen dat die scherven me deden groeien en dat ik gelukkig ben. Ik vergelijk het met een mozaïek van Gaudi, waar de scherven tot iets moois zijn samengelegd. Ik voelde me afgewezen en dat deed ontzettend veel pijn, maar het dwong me een diepe angst in de ogen te kijken: “wie ben ik nog als de ander mij niet meer graag ziet?” Wat had ik nodig om mijn weg te kunnen gaan en gelukkig te zijn. Door onze relatiecrisis werd ik sterker en minder afhankelijk van anderen voor mijn zelfbeeld.’
Birdnesting
Het eerste jaar bleven Steve en Naomi samenwonen. ‘Ik bleef hopen dat het nog “goed” kon komen, en zette daarmee mijn leven on hold’, zegt Naomi. ‘We hebben dan zes maanden aan birdnesting gedaan (de kinderen blijven in het huis, ouders wisselen, red).
Omdat dat me emotioneel te zwaar viel, ging ik apart wonen en hadden we de klassieke week-om-weekregeling voor de kinderen. De loft boven mij kwam toen al eens vrij – voor de kinderen was het fijn geweest, met papa en moeke dicht bij elkaar. Ik voelde me schuldig dat ik het nog niet aankon. Maar het is zoals bij een vliegtuigramp: eerst je eigen zuurstofmasker opzetten en dan pas de kinderen helpen.
Twee jaar geleden kwam de loft opnieuw vrij en was ik er wel klaar voor. Dan is Steve er komen wonen.’
LEES OOK > Birdnesting: ‘Ook als ouder is van huis wisselen zwaar’
Samen op skireis
Steve: ‘Ik heb Naomi altijd gesteund en haar ook financieel geholpen toen ze apart ging wonen. Als zij gelukkig is, straalt dat af op de kinderen. En hun geluk is mijn geluk. Ik had van in het begin graag dingen met het gezin samen blijven doen, maar je moet elkaars tempo respecteren.’
Naomi: ‘Na anderhalf jaar gingen we met zijn vieren skiën. Steve en ik wilden allebei hun eerste passen op de ski’s meemaken en het is sowieso praktischer als je zoiets niet alleen met twee kinderen moet ondernemen. Een zomervakantie met gezellig barbecueën of aperitieven zou te veel “gezinnetje” geweest zijn, maar op skireis ben je de hele dag bezig en ga je ’s avonds vroeg slapen. Ideaal om mee te beginnen.
Intussen gaan we ook op zomerreis samen, vorig jaar met de camper naar Zweden – van dicht op elkaar leven gesproken. Dat kan omdat de emotionele banden voldoende zijn doorgeknipt en alles tussen ons uitgeklaard is of uitgesproken wordt.’
Uitgestelde rouw
De kinderen waren drie en vijf toen de crisis begon. ‘Ze waren opvallend meegaand en braaf’, vertelt Steve. ‘Ze voelden ongetwijfeld dat wij uit balans waren.’
Naomi: ‘Hoe klein ze ook waren, ik vond dat we het hen moesten vertellen én dat ze het uit de mond van Steve moesten horen omdat er bij mij te veel “lading” op zat. We hebben verteld dat papa’s hartje ook veel voor iemand anders voelde en dat moeke daar verdrietig om was en we aan het zoeken waren.’
Na ongeveer een jaar kreeg Laya zona en Linus een longontsteking. ‘Ze hadden hun “rouw” uitgesteld’, zegt Naomi. ‘Ook zij moesten hun proces doormaken. We hebben hen daarbij zoveel mogelijk gesteund. Met de week-om-weekverhuis hadden ze het lastig: bij moeke misten ze papa en omgekeerd. De huidige regeling geeft hen rust. Ze wisselen om de halve week van loft, maar kunnen als ze van school komen binnenspringen bij de andere ouder, iets gaan tonen of vragen …’
‘We passen niet in een hokje’
‘Nu heb ik het gevoel dat we weer een echt gezin hebben en dat het “klopt”‘, zegt Steve. ‘De omgeving is soms wat in de war. “Zijn ze nu samen of uit elkaar?” We passen niet in een hokje. Toen ik Naomi destijds hielp verhuizen, zag ik de ongemakkelijkheid bij vrienden. Konden ze wel met mij praten? Zou dat Naomi niet kwetsen? Maar evengoed zijn er koppels die uiteengaan en inspiratie halen uit hoe wij het doen.’
‘Ik zat in het begin ook vast aan het beeld van wat een gezin zogezegd moest zijn’, zegt Naomi. ‘Dat de relatie als koppel voorbij was, betekende echter niet dat we alles moesten opgeven. We mochten er zelf een eigen vorm aan geven. Eens je de norm kan loslaten, komt er een grote vrijheid in de plaats. We bekijken wat we samen willen doen, en wat apart. Wat de verwachtingen zijn over wat je als gezin hoort te doen, speelt geen rol meer.’
‘In een relatiecrisis worden je “knoppen” – je emoties en kwetsuren – bij het minste ingedrukt. En dat kan snel escaleren. We kunnen het koppels die in een crisis zitten alleen maar aanraden: verlies je niet in verwijten en slachtofferschap. Doe het voor jezelf, om verder te kunnen met je leven.
Ik mag er niet aan denken dat we de rest van ons leven energie zouden verliezen aan ruzie en vetes. Die “lading” is er bij ons intussen af. Het is het grootste geschenk dat je jezelf en de kinderen kan geven. Ze hoeven geen loyaliteitsconflict te hebben en geen kant te kiezen. Ze zullen later ook niet moeten piekeren over of ze ons wel of niet samen kunnen vragen op feestjes.’
LEES OOK > De scheidingskoffer: voor al je vragen over scheiding
Winst voor iedereen
‘Er zijn nog momenten dat Naomi en ik iets in elkaar raken’, gaat Steve verder. ‘Zeggen wat iets met je doet en begrip tonen, doet veel. Iedereen wint erbij. Ik kan met de kinderen op vakantie bij de vader van Naomi in Zuid-Frankrijk en we gaan samen naar feesten in beide families.
En tijdens de lockdown zaten Naomi, haar vriend, de kinderen en ikzelf hier samen naar een film te kijken. Toen Naomi liet weten dat ze een vriend had, kwam dat wel binnen bij mij. Nu was het écht over. Maar ik was ook blij voor haar.’
‘Ik begreep dat het iets met Steve deed’, antwoordt Naomi. ‘Ook tegenstrijdige gevoelens mogen er zijn. Zo zitten een mens en het leven in elkaar. Dat kunnen we maar beter aanvaarden. Bij onszelf en bij de ander.’
In balans
Naomi: ‘Sommige zaken zijn nu meer in balans dan toen we een koppel waren. Zoals in elke relatie hadden we onze patronen: Steve was de zachte papa, ik was strenger. Soms had ik het gevoel altijd te moeten zagen, omdat hij die rol niet opnam. Nu kan ik zacht én streng zijn.’
Steve knikt. ‘Naomi is over het algemeen zachter geworden. En ik moet nu ook wel eens streng zijn. Linus zei in het begin: “Ik had liever de papa van vroeger”. (lacht)
De ouder bij wie de kinderen verblijven, bepaalt de regels en bij een meningsverschil moet het daar opgelost worden. Naar de ander lopen om te vluchten of om hun gelijk te halen, pakt niet. We zitten als ouders op één lijn en steunen elkaar.’
LEES OOK > Wat als je als ouders elk een andere opvoedingsstijl hebt?
Naomi Geens schreef het boek Over scherven en geluk. Doorheen een relatiecrisis met kinderen. Uitgegeven in eigen beheer.
Foto’s: Kristof Ghyselinck
Dit artikel verscheen in juli 2022 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via Facebook, Twitter en Instagram.
Gepubliceerd op: 15/07/2022, laatste update op: 26/08/2022Tags: echtscheiding