Dagboek Elias, maand 22: ‘Het ouderschap is soms zwaar’

Lieve Elias,

Wat vind ik het ouderschap de laatste tijd soms zwaar, een tweesnijdend zwaard, een dubbeltje op zijn kant.

Ouderschap is zwaar

In weken waarin ik tijdens de ochtendshift met jullie alleen ben en ook ’s avonds alleen voor jullie tweetjes zorg, dan wil het wel eens gebeuren dat ik de minuten tel tot ik jullie papa de voordeur hoor opendoen.

Het zijn die dagen waarop ik moe en zelf nogal overprikkeld ben. Ik kan me dan ergeren aan jullie geruzie, aan al die rommel, aan speelgoed waar plots weer stukken van onvindbaar zijn, aan vuile botten die ergens halfweg de woonkamer pas worden uitgeschopt waardoor ik zandkastelen in de zetel kan bouwen. Ik doe heel erg mijn best om mijn geduld niet te verliezen en jullie liefdevol de grenzen aan te wijzen.

Wanneer ik jullie papa eindelijk hoor thuis komen, vlucht ik naar boven. Ik heb even tien minuten nodig voor mezelf om te ontprikkelen zodat ik er met een frisse portie geduld tegenaan kan. Soms lukt het en soms hebben jullie na 3 minuten en 14 seconden mijn schuilplaats al gevonden.

Op die dagen kijk ik bijna verlangend uit naar de tijd waarin jullie wat beter verder kunnen zonder mijn aandacht.

Tijd bevriezen

Maar er zijn ook heel wat andere dagen.

Dat zijn de dagen waarop je op mijn schoot een flesje drinkt terwijl je met je vrije hand met mijn vingers speelt, de dagen waarop je je hoofd op mijn schouder legt als ik je oppak, de dagen waarop je je kleine knuistje rond één van mijn vingers sluit zodat we hand in hand kunnen stappen, de dagen waarop je wil dat ik je lekker onderstop en je duizend kusjes geef, de dagen waarop je in mijn armen komt gelopen wanneer ik je kom oppikken, de dagen waarop je alles aanwijst en me vragend aankijkt zodat ik je er iets over kan vertellen, de dagen waarop je woorden zo heerlijk verkeerd uitspreekt dat ik wou dat je ze nooit juist zou gaan zeggen.

Op die dagen wens ik dat ik de tijd kan bevriezen. Ik wou dat jullie altijd precies zo blijven zoals jullie nu zijn: een beetje groot maar toch ook nog klein genoeg om nergens liever te zijn dan bij mij en bij jullie papa.

Nu

Dus ik probeer mezelf aan te sporen om vooral in het nu te leven. Om ook op die moeilijkere, trage dagen stil te staan bij wat er is, bij die dingen die misschien nu moeilijk zijn maar die voorbij zullen gaan.

Ik weet dat jullie me niet altijd zullen nodig hebben om voor jullie te verwoorden wat jullie voelen en denken. Ik besef dat ik door jullie nu te omringen met aandacht, liefde en zorg een basis meegeef waarop jullie zelf verantwoordelijkheid en onafhankelijkheid kunnen uitbouwen.

Met alle energie die ik jullie nu geef, investeer ik in jullie geluk voor de toekomst.

Groeien

Ik heb zelf al mogen ervaren dat sommige dingen voorbijgaan en nooit meer terugkomen. Jullie zijn geen kleine baby’s meer die voortdurend aan mijn lijf willen plakken. Jullie kunnen allebei al heel erg goed aangeven wat jullie wel en niet willen.

En jullie groeien elke dag meer in jullie eigen velletjes en ik ben zo fier op jullie – in grote maar heel vaak ook in hele kleine, dagdagelijkse momenten.

Wat ik nu al heel zeker weet is dat ik het allemaal ga missen als het voorbij is: jullie constante vraag om mijn aandacht, jullie gekissebis over de rode auto, jullie achtervolgingen wanneer ik even probeer te verdwijnen.

Groei dus maar traag. Ik heb geen haast. Het gaat me zo al allemaal veel en veel te snel.

Over mama Saar

Saar woont in het bronsgroene eikenhout van Limburg. Ze is getrouwd met Wout en samen hebben ze twee zoontjes (Kasper en Elias) en een poes (Dorus).

De tijd waarin Saar niet aan het werken of aan het opvoeden is, houdt ze zich bezig met muziek, lezen en schrijven. Dat doet ze bijvoorbeeld op haar eigen plekje op het wereldwijde web, de blog Paardensaartje.

In het echte leven geeft ze les aan de PXL Hogeschool in Hasselt. Met veel passie en liefde voor het vak helpt ze daar kleuterleid(st)ers opleiden.

Benieuwd naar hoe de eerste maanden van Elias verliepen? Lees hier alle eerdere dagboeken.

Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.

Tags: dagboek Elias