Dagboek Elias, maand 21: ‘Is dat enkel bij ons dat kindjes lastig zijn en niet luisteren?’

Lieve Elias,

De laatste tijd ben je meer dan ooit mijn grote liefde én de nagel aan mijn doodskist. Sinds een tijdje lukt het je erg moeilijk om door te slapen. En dat doet me twijfelen: is dat enkel bij ons dat kindjes lastig zijn en niet luisteren?

De terugslag van het ziekenhuis

Opeens was het daar: de ‘terugslag’ van je hele ziekenhuiservaring. We dachten dat we er nogal goed vanaf kwamen: je leven leek immers meteen door te gaan nadat je ontslagen werd uit het ziekenhuis. Ik vond het vreemd, maar klagen deed ik niet.

Maar het kwam ons dan uiteindelijk toch nog verrassen in de vorm van een klein peutertje dat niet meer alleen durft zijn. Uit het niets plak je aan mij als een kleine koalababy. Als ik de kamer uitga, dan word je haast gek van paniek. Als je je bed in je vizier krijgt, dan kruip je via mijn schouder haast mijn rug op om maar zo ver mogelijk weg te blijven.

Het hoeft dus ook geen verrassing te zijn dat onze nachten de laatste weken niet de beste nachten waren.

LEES OOK > Hoe help ik mijn kindje doorslapen ’s nachts?

Ploeteren, oplossen en berusten

We zoeken naar manieren om je te helpen. We houden je vast tot je rustig wordt, maar je wordt meteen weer heel bang wanneer we je in je bed proberen te leggen. We strelen over je hoofd, we zingen, we wiegen, we laten nachtlampjes branden, we sussen, … We proberen alles uit om je toch maar rustig in slaap te laten vallen.

Wat er uiteindelijk werkt is bij je blijven tot je slaapt. Wanneer je dan ’s nachts wakker schrikt uit een nachtmerrie, begin je opnieuw te krijsen. Voor ons begint het hele proces opnieuw. We zijn moe en soms radeloos, maar we proberen te aanvaarden en te berusten. Zoals met alles, zal dit hopelijk ook wel voorbij gaan.

De kindjes zijn lastig

Hoe hard ik ook mijn best doe om anderen niet lastig te vallen met mijn vermoeidheid en mijn zorgen, toch komt het eruit wanneer ik tijdens een pauze met mijn collega’s bijpraat.

Ik vertel hen over hoe ik me soms incapabel voel. Over hoe ik niet begrijp hoe het plots gekomen is dat je niet meer slaapt en over hoe ik me zorgen kan maken over jou.

Ik zeg hen dat ik soms teleurgesteld ben wanneer ik veel tijd stop in een gezonde maaltijd en dan moet horen hoe jullie toch vooral zeuren om zoetigheid.

En dat ik denk dat het enkel bij ons is dat de kindjes lastig zijn en soms niet luisteren, ruzie maken om die ene auto terwijl we er zoveel hebben en mokken wanneer ze hun zin niet krijgen.

LEES OOK > Ik twijfel of ik een goede ouder ben, hoe ga ik daarmee om?

Instagramwereldje

Maar gelukkig heb ik hele lieve collega’s die niet bang zijn om zich kwetsbaar te tonen.

Ze vertellen hoe zij ook lastige momenten hebben met hun kinderen, hoe zij ook wel eens hun geduld verliezen (en daar dan spijt van hebben achteraf).

Ze zeggen me dat het inderdaad allemaal soms wel eens zwaar kan zijn en dat ik niet alleen ben. En ze verzekeren me dat deze moeilijke fase ook wel weer voorbij zal gaan.

We zijn het erover eens: als ouders eerlijk en open zijn met elkaar dan kunnen ze elkaar zoveel beter helpen dan met perfecte foto’s op Instagram. Ik onthoud voor mezelf dat ik mijn eigen ‘hart’ niet mag vergelijken met iemand anders z’n ‘etalage’. De vergelijking helpt me om één en ander in juist perspectief te zien.

En jij, je trekt er je – overdag – allemaal niks van aan. Dan ben je helemaal jezelf: dat kleine peutertje dat nu plots zelf kan eten, overal op kan klimmen en met zijn grote broer de wereld wil ontdekken.

Zolang ik de kamer maar niet uitga, is er voor jou geen vuiltje aan de lucht.

Over mama Saar

Saar woont in het bronsgroene eikenhout van Limburg. Ze is getrouwd met Wout en samen hebben ze twee zoontjes (Kasper en Elias) en een poes (Dorus).

De tijd waarin Saar niet aan het werken of aan het opvoeden is, houdt ze zich bezig met muziek, lezen en schrijven. Dat doet ze bijvoorbeeld op haar eigen plekje op het wereldwijde web, de blog Paardensaartje.

In het echte leven geeft ze les aan de PXL Hogeschool in Hasselt. Met veel passie en liefde voor het vak helpt ze daar kleuterleid(st)ers opleiden.

Benieuwd naar hoe de eerste maanden van Elias verliepen? Lees hier alle eerdere dagboeken.

Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.

Tags: dagboek Elias