Dagboek zwangerschap Elias: ‘Een tweede is inderdaad anders’

Lieve Elias,

Het was ergens op een fijne herfstdag dat je papa en ik heel concreet over jou begonnen te praten. Kasper was bijna één jaar en het ging ons voor de wind. Mijn roze wolk was dan niet meteen gekomen, na een half jaartje kwam die wolk er toch en ze ging niet meer weg.

Ik was heel gelukkig met je papa en je broer. Je grote broer sliep goed, at goed, groeide snel en kon elke dag iets nieuws. We wilden hem graag een speelkameraadje geven en liefst eentje waar hij de rest van zijn leven zijn avonturen mee kon delen.

Ons geheimpje

We besloten dat er plaats was voor een tweede kindje. Op de eerste verjaardag van je broer was jij ons kleine geheimpje. Het was toen dat onze eerste gezinsfoto met vier gemaakt werd, al kan het normale oog maar drie mensen op de foto zien staan. Als je héél goed kijkt, dan zie je ons toch al een beetje blinken.

Anders dan de eerste

Overal waar ik kwam, vertelden andere mama’s mij dat een tweede zwangerschap toch zo anders is dan de eerste. Tot dan toe had ik daar weinig van gemerkt. Net zoals bij je broer had ik geen last van kwaaltjes. Ik was soms zo in de weer met werken, het huishouden en het entertainen van je broer dat ik haast vergat dat jij er ook was.

Tot ik me ’s avonds eindelijk liet neerploffen in de zetel en jij een soort taekwondo-initiatie in gang trapte in mijn buik. Het was toen dat ik besefte wat die andere mama’s bedoelden. Die tweede zwangerschap is vooral anders in die zin dat je er minder bij stil staat.

Bij je broer moesten we alles nog ontdekken. We moesten ons een weg banen in heel dat medische landschap waar we eerder nog nooit geweest waren. En uit te vlooien wat nu precies het verschil is tussen een gewone wieg, een reiswieg en een ledikant. We googelden ons rot bij de minste twijfel en heel regelmatig schoot ik plots in een kramp omdat ik dacht dat ik misschien ergens iets gegeten had wat ik eigenlijk niet mocht eten.

Bij jou was ik veel meer op mijn gemak. Ik wist dat ik niets anders kon doen dan loslaten en vertrouwen op mijn lichaam en op de natuur.

LEES OOK > Waarom een tweede zwangerschap anders is dan een eerste

Tijd

Nog iets wat anders ging die tweede keer was de tijd. Waar mijn zwangerschap bij je broer soms tergend traag leek te gaan, hoefde ik dit keer maar twee keer met mijn ogen te knipperen en mijn laatste trimester begon al.

Je papa en ik klusten op ons dooie gemak aan je kamertje terwijl we samen mijmerden over hoe je eruit zou zien. We verzonnen verhalen over de dingen die jij later samen met je broer zou uitspoken. Al beseften we dat het soms ook wel eens pittig zou worden, zo met twee kleine kindjes. Maar het verlamde ons niet, want er is liefde genoeg in ons huis om ook de moeilijke periodes te doorstaan.

Voorbereiden op een baby

Toch maakte ik me regelmatig zorgen. Hoe zou je broer reageren op je komst? Bij zwangerschap één kreeg ik horrorverhalen over bevallen voorgeschoteld. Dit keer waren het gruwelscenario’s over oudere kindjes die pasgeboren baby’s van de trap afduwden.

We lieten het zoveel mogelijk van ons afglijden en we probeerden Kasper voor te bereiden op je komst. We lazen samen boekjes en hij kreeg ook een pop om voor te zorgen.

LEES OOK > Hoe bereid je jouw kind voor op de komst van een broertje of zusje?

Genoeg liefde?

Ik vroeg me ook regelmatig af of ik een even goede moeder zou kunnen zijn voor jullie allebei? Het kostte me nu al zoveel tijd om mama te zijn van één kindje en ik had nog vaak het gevoel dat het altijd nog veel beter kon. Hoe zou het dan zijn met twee kindjes om voor te zorgen?

En zou ik je wel even graag kunnen zien als Kasper? Het leek me zo onwezenlijk dat ik NOG iemand zo graag zou kunnen zien. Zou er nog wel plaats zijn in mijn moederhart? Want dat moederhart van mij was al helemaal ingepalmd door je grote broer.

Kus

Ik had me helemaal geen zorgen moeten maken. Wij moeten smeken en de gekste toeren uithalen om een kus van je broer te krijgen. Maar hij moet jou maar zien liggen of hij eist dat we hem oppakken zodat hij een natte plakzoen op je zachte babyhaartjes kan drukken.

Moederen voor twee

En dat moederen voor twee? Dat leer ik met vallen en opstaan. Maar ik probeer lief te zijn voor mezelf want ik werd samen met jullie als mama ‘geboren’ en ik besef steeds meer dat ik alles ook maar voor het eerst doe. Het is niet gek dat ik het niet altijd allemaal perfect weet en ik durf steeds meer te vertrouwen op mijn eigen gevoel.

En wat dat moederhart betreft – ook dat kwam helemaal in orde. Want op het moment dat jij geboren werd, lieve Elias, groeide er in mijn lijf meteen een heel nieuw, groot moederhart. En dat is helemaal voor jou.

Saar

Over Saar

Saar is 29 en woont in het bronsgroen eikenhout van Limburg.  Ze is getrouwd met Wout en samen hebben ze twee zoontjes (Kasper en Elias) en een poes (Dorus).

De tijd waarin Saar niet aan het werken of aan het opvoeden is, houdt ze zich bezig met muziek, lezen en schrijven. Dat doet ze bijvoorbeeld op haar eigen plekje op het wereldwijde web, de blog Paardensaartje.

In het echte leven geeft ze les aan de PXL Hogeschool in Hasselt. Met veel passie en liefde voor het vak helpt ze daar kleuterleid(st)ers opleiden.

Dit dagboek wordt exclusief online gepubliceerd. Smaakt het naar meer? Af en toe publiceren we ook een dagboek uit Brieven aan Jonge Ouders, het gratis tijdschrift voor alle ouders. Pas bevallen of nog in verwachting? Schrijf je hier in om deze razend interessante reeks gratis te ontvangen. Voor ouders van kindjes tot 18 maanden zijn er ook de NieuwsBrieven aan Jonge Ouders, elke maand in je mailbox.

Tags: dagboek Elias