Schuld, schaamte en verdriet: als je kind gaat scheiden

Scheiden is voornamelijk een kwestie van het kerngezin: partners en de kinderen. Maar in de kring rond dat gezin zijn er ook betrokkenen, in de eerste plaats de grootouders. Ze worden geconfronteerd met een situatie waar ze zelf geen controle over hebben, maar die wel verregaande gevolgen kan hebben. Maaike Jappens (VUB) onderzocht deze groep uitgebreid, en wij mogen citeren uit haar onderzoek. In dit artikel gaan we dieper in op de emoties schuld, schaamte en verdriet die grootouders voelden als hun kind aankondigde te gaan scheiden.

1) Schuldgevoel

Sommige grootouders voelden zich schuldig. Schuldig dat ze het niet hadden zien aankomen, schuldig dat ze niet (goed) geprobeerd hebben de scheiding te voorkomen. Of ‘plaatsvervangend schuldig’, omdat het hun kind was dat de scheiding veroorzaakte.

‘En toch een beetje schuldgevoel… Had ik dat vroeger moeten opmerken of hem daar attent op maken? Ik had dat al aangevoeld, maar ik heb hem altijd maar laten doen. Zo van “het is zijn gezin en ik wil mij er ook niet mee moeien”.’

LEES OOK > Hoe verwerk je de emoties rond de scheiding van je kind?

2) Schaamte

Voor de meesten is een scheiding geen reden om beschaamd te zijn maar toch worstelden grootouders met schaamte. Ze voelen zich gefaald, alsof hun opvoeding mee verantwoordelijk is voor de scheiding.

Ze vinden het ook vervelend om te moeten vertellen dat hun kind gaat scheiden. Of ze vragen zich af wat de mensen zullen zeggen of denken.

‘Ik herinner me dat ik aan onze buurman zei: “Wij doen in kapotte relaties”. Hij lachte: “Oeh, gij schaamt u daar nog voor?”. Ik schaam mij daar niet echt heel erg voor, maar ja, ik vind het ook niet een pluim. De kinderen van mijn vriendin doen het tot hiertoe volgens een klassiek schema doen, ik vind dat wel een pluspunt.’

3) Verdriet

Met een scheiding worden grootouders voor een voldongen feit geplaatst. Ook zij moeten afscheid nemen van wat was, van het beeld van een gelukkig gezin, van een schoonkind, soms ook van de kleinkinderen.

Maar bovenal hebben ze verdriet omwille van wat zoon of dochter en de kleinkinderen moeten meemaken, ook als ze achter de scheiding staan.

‘Toen had ik dan ook nog verdriet voor die kinderen, wat een impact is dat hé.’

Bij een scheiding van je kind hoort een hele bende aan emoties. Boosheid, opluchting, machteloosheid of onzekerheid: ook dat werd vaak aangehaald door de grootouders in het onderzoek. En wat moet je met die emoties? Je bent betrokken partij maar je kan niets mee beslissen. Je moet ondergaan, zowel het feit als de gevolgen van beslissingen van de ouders.

LEES OOK > Onzeker, bang of boos: emoties als je kind gaat scheiden

Kleinkind in twee huizen

Dit artikel kadert het dossier ‘Kleinkind in twee huizen’. Als Gezinsbond hebben we gemerkt dat grootouders zich zorgen maken wanneer hun kinderen en kleinkinderen met een scheiding worden geconfronteerd.

Ook zijn ze op zoek naar manieren om hen te ondersteunen, informatie over echtscheidingen en die rol die zij daarin kunnen spelen. In dit dossier brengen we tips voor steun en begeleiding samen, voor jezelf, voor je kind én voor je kleinkind(eren).

Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier. 

Tags: echtscheiding